ptsd

Ülkede çok fazla garip karışık şey oluyordu ama bu kadarını hiç beklemiyorduk.
O gece hiç bitmeyecek gibiydi. Güneş doğmayacak gibiydi.

15 Temmuz hiç unutamayacağımız bir gündü, derin izler bıraktı hepimizde. 

Sonra çok şükür, Allah'ın izni ve yardımı ile defettik şerefsizleri.
Yine de herşeye rağmen bir süre etkisinden çıkamadık. Toplum olarak travmatik bir süreçten geçtik/geçiyoruz.

Çok kısa bir post traumatic stress disorder (travma sonrası stres bozukluğu) yazısı yazacağım.

İlk olarak olaylar olurken ptsd ile ilgili uyarıları görünce, ülke elden gidiyordu az daha bunlar ne diyor ya dedim. Kendimi çok habere maruz bıraktım ve aksine vicdanım el vermiyordu.

Geceleri uyuyamıyordum ama zaten uyumamalıydım çünkü her an bir şeyler olabilir ve en yakın emniyete meydana vs gidip etten duvar örmem gerekebilirdi. Uyuyunca zaten sürekli kabuslar görüyordum. Alarmı duyunca irkilerek savaş alarmı sanarak uyanıyordum.

çabuk öfkelenme, ağlama nöbetleri vs.

Günlük hayatıma devam edemiyordum. Verilen ödevler, dersler, makaleler, en zevk aldığım önemsediğim şeyler bana çok boş geliyordu.

Kimse ile görüşüp konuşmak istemiyordum.

Sonra bunun normal olmadığını fark ettim. Bir şekilde normal hayata devam etmek gerekiyordu.
Yaptığım rutinleri tekrar yapmaya başladım. Sabah erken kalkıp Arapça dersine veya hastaneye gitmek. Ödev yapmak ders çalışmak. Hastanede hastalara test yapmak vs.
Sevdiğim şeyleri yapmaya çalıştım. Kedi sevmeye sürekli evin oradaki parka gidiyordum.
Sosyal ilişkilerimi eskisine çevirmeye çalıştım. Kendimi sevdiklerimle olmaya ve konuşmaya zorladım.
Geceleri uyuyamasam da yatmaya çalıştım.
Bunlar hep işe yaradı. Çok şükür bir süre sonra eski ben oldum.

kabuslara gelince.. Kabuslar aslında iyi bir koruma mekanizması. Bizim çözemediğimiz şeyleri çözmede yardımcı oluyor. Bir araştırma yapmışlar ve eşleri ile rüyalarında tartışan boşanma aşamasındaki kadınların boşanmayı daha kolay atlattıklarını bulmuşlar.  Rüya görmeyenlerin ise depresyona meyilli olduklarını saptamışlar.

Zaten rüyaların çok azalması biraz depresyon belirtisi imiş.

İşte öyle. Allah kimseye yaşatmasın travma hiç güzel bir şey değil.
Herşeye rağmen, ülkedeki birlik ve beraberlik ortamı çok hoşuma gidiyor.
Ülkeme sarılmak istiyorum :)

Long time no see

Buraya yazmayalı 9 ay olmuş ya :/

Derslerim yoğunlaştı, hastanede işler yoğunlaştı, Edep'in Arapça programı yoğunlaştı. Sonra ben burayı unuttum. Ciddi ciddi unutmuşum.
Geçen boş bir vaktimde öğrendiklerimi yazacağım bir blog açsam diye düşündüm ve aklıma geldi fdsafds. Özür dilerim herkest.

15 ders aldım bu 9 ayda, artı olarak uyku ile ilgili bir sürü şey öğrendim çok şükür, konsolidasyon ve hafıza ile ilgili 2 poster çıkardık, axolotllarda epigenetik mekanizma ve rejenerasyon inceledik. Konu olarak yayıldığım gibi kafam da dağınık biraz.s
Hepsinin ders notlarını tek tek de paylaşamazmışım zaten. Üzülmeyim di mi di mi.s
Şimdi tez dönemine geçiyorum nasipse, okudukça öğrendikçe kaydettiğim bir yer olsun burası tekrar inşallah.

Bu arada istatistiklere bakınca hayli şaşırdım. Hiç bu kadar okunacağını düşünmemiştim, kendi kendime yazıp gitme niyetiyle açmıştım burayı. Nasip tabi.

Ve tekrar: bismillahirrahmanirrahim.